Het gaat zo snel...

Het is echt ongelooflijk hoe de tijd voorbij vliegt. Zeker als je kindjes hebt valt dit enorm op.
Ze leren zoveel bij op korte tijd, worden zo snel groot... je kan het amper bijhouden.

Fleur is ondertussen bijna 2,5 jaar, bijna tijd dus voor het klasje. Hoewel de mama en de meter (mijn mama dus) het niet zien zitten. Ze is nog zo klein :-) Maar het zal haar wel goed doen, een andere omgeving, andere kindjes, weer wat bijleren...
Ze begint al wat vlotter te praten, hoewel het niet altijd even verstaanbaar is. Ze wordt zelfstandiger, ze probeert zelf schoentjes aan te doen, jasje aan en uit, iets in de vuilbak gooien,...
Maar gelukkig mag mama nog veel helpen. Zo is ze toch nog een beetje klein voor mij hihi

Haar broertje is ook een vlugge kerel. Sinds zijn 5 maanden kan hij zelfstandig zitten, nu begint hij zich vlot op te trekken en vooruit te bewegen (weliswaar nog op zijn poepje). Het park is een stand lager gezet want meneertje vond het blijkbaar amusant om over de rand te gaan hangen. Omrollen is nog niet zijn favoriete bezigheid, maar zaterdag is het hem toch al eens gelukt. Nu nog de techniek van het kruipen onder de knie krijgen en we zijn helemaal niet meer gerust.
Hoewel hij eerder zin heeft om al te stappen, hij wil steeds rechtstaan op de grond ipv zitten.
Dat hij nog maar even wacht daarmee, hij is zo al snel genoeg groot.

Donderdag mogen we weer op consult bij kind en gezin. Ik hoop dat ze me wat tips kunnen geven over het introduceren van vast voedsel, want momenteel vertikt hij het nog steeds om iets anders in zijn mondje te laten steken dan mama melk. Lekker makkelijk voor ons beiden, maar ooit zal hij het toch moeten leren he.
Ach we zien wel, ik forceer alleszins niks. Af en toe eens proberen en hopelijk is hij er dan wel eens mee weg he.

Zo, weer een update. Binnenkort meer over mijn plannen als onthaalmoeder.

xx

'Geef om haar'

http://geefomhaar.pantene.be/nl/testimonial-list.html

Qwinta, een lieve dame die ik heb leren kennen via het internet, is een hele moedige vrouw, die jammer genoeg kanker patiënte is.
Een tijdje geleden sprak ze heel geheimzinnig over een grote verrassing. En ja, vandaag kwam het dan uit.
In het bovenstaande spotje zie je haar bezig.

Hoe kan je deze actie steunen? Klik hier

Alvast een dikke pluim voor Qwint en een dikke knuffel!

Nieuwe plannen

Ondertussen zijn we weer een maandje verder.
Fleur is nog steeds een puberende peuter die zich stilaan mag klaarmaken voor het klasje. Na de kerstvakantie is het zover!
Andrès is ondertussen 7maand en 3 weken. Goh wat gaat de tijd toch snel.
Maar genieten doen we..
De plannen waren om begin januari terug te gaan werken bij Stekelbees. Maar wegens een opvangprobleem ben ik op het grandioze idee gekomen om zelf onthaalmoeder te worden.
Vandaag het eerste gesprek al achter de rug, volgende week dinsdag nog eens maar dan met Bert erbij.
Heel spannend allemaal. Kijk er al enorm naar uit om te mogen starten. Maar de bedoeling is om pas in januari te starten, dus nog even geduld hebben.
En ja ja, daar heb ik het nog steeds moeilijk mee, met dat geduld

Draagdoeken

Ik heb vandaag 2 leuke draagdoeken aan gekregen. Een mei tai en een ringsling van Mister Mirko. 2 super doeken. eerst Andrès er even in geprobeerd, maar Fleur stond al te popelen om er in te mogen.
Echt een aanrader hoor, die doeken. En ideaal voor een peuter en een baby.

(niet echt scherpe foto's, maar ik zal er wel eens betere maken)

Doop Andrès

Zondag is het zover, dan wordt mijn kleine schat gedoopt.
Ik kijk er niet echt naar uit eerlijk gezegd. Ik heb teveel mensen moeten uitnodigen die ik er liever niet bij heb. Maar ja, de kerk moet in het midden gehouden worden he.
Als het maar geen klucht wordt zoals bij de doop van Fleur, want dan zet ik de ruzie makers echt wel buiten!
Dat het dus maar snel voorbij is, want al die stress is niet fijn en zeker niet nu ik gewoon wil genieten van mijn gezin.

verslagje volgt nog

Draagdoeken

Ik heb de draagdoek-microbe al een tijdje te pakken, maar tot nu toe hield ik het bij mijn tricot-slen en de maxi cosi. Maar Andrèsje is een klein beetje te zwaar geworden voor beide attributen. Zeker als het voor een lange wandeling of zo is.
Daarom heb ik me nu 2 nieuwe doeken besteld. De mei tai en een ring sling. 2 mooie en heel handige doeken. Geen gesleur meer met maxi cosi in de winkel, maar draagdoek uit de tas en hup erin.
Ik kan bijna niet wachten tot ik ze heb :-) Normaal gezien komen ze deze week nog aan. Ik hoop alleszins van wel, dan kan ik ze in 't weekend al testen.

Wordt vervolgd...

Quality Time

Over quality time gesproken... bij mijn kindjes is er daar geen gebrek aan.
Normaal gezien moest ik begin september terug gaan werken, maar hoe dichter dat moment kwam, zoveel te meer ik me slecht voelde.
Dan maar een oplossing gezocht...en jawel ik heb er 1 gevonden. Ik heb nog 3 maanden extra ouderschapsverlof aangevraagd. En gelukkig is het goedgekeurd. Komt daar nog eens bij dat ik mijn wettelijk verlof dan ook nog moet opnemen, wat dus wil zeggen dat ik tot na de kerstvakantie thuis ben!!
Zaaaalig. Ik wil daar dubbel en dik van genieten. Want daarna is er geen uitstel meer mogelijk. De onthaalmoeder voor Andrès is gereserveerd en normaal gezien zal Fleurtje naar school beginnen gaan na de kerstvakantie. 3 grote stappen in 1 keer. Makkelijk zal het niet worden vrees ik.
Maar dat is nog niet aan de orde nu.
Nu willen we genieten!

Op naar 1 jaar borstvoeding :-)

Award

Ik heb een award gekregen van Sterretje en Meike.
Bedankt dames!!

Nu mijn beurt om het door te geven volgens de regels:

1. De winnaar mag het logo plaatsen.

2. Plaats een link naar degene van wie je de Award hebt gekregen.

3. Stuur de Award naar tenminste 7 andere Bloggers, die door hun actualiteit, thema's en designs opvallen.

4. Zet de links van deze site's op je blog.

5. Laat een berichtje achter op de betreffende site.

Jammer dat ik er maar 7 mag kiezen, want er zijn zo veel leuke blogs die ik volg.

Als eerste wil ik Sterretje op mijn beurt in de bloemetjes zetten. Ze is een sterke madam en een prachtige mama voor haar kids

Als tweede kies ik voor Lieze, omdat ze me al veel tips en goede raad gegeven heeft en ik bewondering heb voor haar, ze is een hele goede mama

Nummertje 3 gaat naar Kim en Stijn, ze hebben een lange weg afgelegd om zwanger te worden en nu het gelukt is, gun ik het hen van ganser harte, het zijn 2 super mensen!

Nummertje 4 die het verdient is Qwinta, ook een hele moedige vrouw en super mama voor haar 2 kids

Nummertje 5 wil ik opdragen aan Juske, gewoon omdat het klikt

Nummertje 6 is voor Sofie, omdat ik haar blog erg graag lees

Nummertje 7, last but not least, is voor Meike. Een aanmoediging om nog vaker te schrijven

't Is zomer!!

eindelijk is 't zover, de zomer is aangebroken. Wat het weer gaat doen, zullen we moeten afwachten. Maar ik ga het niet aan m'n hart laten komen, ik wil de komende 2 maanden nog heel erg genieten van mijn kindjes, want begin september is de speeltijd voorbij, dan moet ik weer gaan werken...
Ik zie daar zo enorm tegenop! Ik wil echt graag thuisblijven bij mijn 2 (b)engeltjes. Maar jammer genoeg zal dat financieël niet haalbaar zijn.

Ach ja, het zal ook wel weer wennen zeker. Er staat alleszins nog veel op 't programma de komende weken.
- weekje naar zee
- kneutenbbq
- elke zondag paardenkoers
- mijn verjaardag
- uitstapje plopsaland
- uitstapje planckendael
- doop Andrès
-...en nog veel uitstapjes

Kortom, we zullen ons niet vervelen

Tijd voor een update

Shame on me!!! Ik was mijn blog helemaal uit het oog verloren. Maar dankzij mijn forumvrienden denk ik er weer aan.
Ondertussen zijn we dus verhuisd. Ik heb nog nooit zo graag ergens gewoond als hier. Het is echt leuk in ons eigen huis. We zijn al heel goed geïnstalleerd.
We hebben dus een drukke tijd achter de rug.
Zowel wij als de kindjes zijn 't hier al helemaal gewoon. Fleur speelt veel buiten, dat doet ze super graag.
En ik heb nog nooit zo een proper huis gehad. Ik kan geen vuiltje of rommeltje zien liggen.

Ondertussen is fleur al 2 jaar geworden. En dat hebben we al in het nieuwe huis kunnen vieren. Het was heel leuk en ze heeft toffe cadeau's gekregen. Maar haar gedrag is er niet op gebeterd.
Amai, ze hangt het enorm uit de laatste tijd. Stout zijn, niet luisteren, tegenspreken, koppig doen, slagen...
Hopelijk is dat een fase die snel voorbij is, want ik vind haar supervermoeiend.

Andrès is nog altijd een klein super lief bazeke. Hij weet ook al wel goed wat hij wil. Het liefst van al op de schoot zitten natuurlijk.
Maar ze worden al zo snel groot, dat ik daar wel van geniet.

Druk druk druk

Voor 't moment hebben wij het vrij druk. De verhuis zit eraan te komen. 24 mei zouden we de sleutel krijgen. Misschien iets eerder. hopelijk wel, dan kunnen we de 24e al verhuizen.
Ik heb al veel ingepakt, maar er moet nog veel gebeuren. dat inpakken zie ik uiteindelijk nog wel zitten, maar de tuin weer op orde krijgen, daar zie ik veel meer tegenop. De bloemen en struiken die wij geplant hebben gaan we uitgraven en bij mama in de tuin gaan zetten. Dan de perkjes opkrabben. Hetzelfde met de groententuin, daar moeten we het onkruid ook uit krabben. En ik doe dat dus echt ni graag he... Maar ja, wat moet dat moet. Ik hoop dat het snel allemaal achter de rug is, zodat we van ons nieuwe huis een echte thuis kunnen maken.

Ondertussen is Andrès ook al 3 maanden oud. Goh, wat vliegt de tijd toch snel!! Het is een flink bazeke. Hij weegt nu 6kg640 en is 62,5cm groot. En dat enkel en alleen door mijn melk! Super toch!
Fleur is super fier op haar broertje en ze is me vaak voor om hem te sussen als hij weent. Ze zorgt er goed voor en hij wordt overstelpt met kusjes en knuffels. Dat had ik 3 maand geleden nooit gedacht.
Volgende maand wordt ze al 2 jaar. Die tijd is ook echt voorbij gevlogen hoor. 't Is nu een echt jufferke. Maar nog steeds mijn kleine meid

Voor de rest niet veel nieuws. Ik ga nu al een week of 3 's zondags naar de paardenkoers, mijn papa rijdt mee soms, maar heeft wat tegenslag met zijn paarden, dus hebben we hem nog niet veel bezig gezien. Nu donderdag en zondag zullen we weer van de partij zijn. Fleur haalt haar hartje daar enorm op. Die is stapelgek van paarden.

Dat was het weer. hopelijk denk ik eraan om nog een update te kunnen geven voor we verhuizen.

En nu...

Sinds zaterdag zijn we dus weer met ons 4tjes thuis. Was wel terug effe wennen. Eerst kleine broer een weekje daar, dan grote zus enkele dagen...
Maar ze waren beiden wel weer gezond en dat is het voornaamste. Grote zus is weer helemaal de oude, ze eet en drinkt weer goed, zelfs meer dan daarvoor. Ook slapen gaat weer vlotjes!
Kleine broer heeft iets meer moeite om terug een ritme te vinden. Hij wil voortdurend eten en doet echt hazeslaapjes (als hij ze al doet). Heel vermoeiend! Ik hoop dat het maar een sprongetje is en dat het snel weer betert!
Hij is wel erg veranderd. Hij lacht veel en brabbelt vaak. Heel grappig en vooral wanneer grote zus er op reageert. Schattig om die 2 bezig te horen en te zien.

Maar na de kindjes is nu ook de papa ziek. Ik heb ook een dag of 3 een beetje last gehad van buikpijn en diarree en nu de papa dus. Hij heeft het goed te pakken. En een man die ziek is...jaja erger dan 2 kindjes bijeen. Duimen dus dat hij snel genezen is!!

Het vervolg

Met dat ene verhaal is het nog niet gedaan jammer genoeg.
Grote zus was heel blij dat haar broertje eindelijk weer thuis was! Maar zelf was ze ook niet echt zoals het moet zijn. Van zondagavond al had ze amper gegeten en gedronken. Ze moest af en toe overgeven en was heel zwakjes. Echt niet van haar gewoonte!
Woensdagavond kreeg ze dan diarree en met momenten huilde ze dat ze ergens pijn had, maar we wisten niet waar. Ze zat bij mijn mama op schoot en opeens voelde die dat haar broek nat werd, De diarree liep gewoon door haar broek. We zijn haar dan gaan omkleden en zijn vertrokken naar spoedgevallen.
Daar werd ze onderzocht en werd beslist om haar een nacht daar te houden. Allé hup, 't circus kon weer beginnen. En dan kregen we nog eens hetzelfde kamertje als dat van Andrès ook...
Mijn mama zou bij haar blijven slapen, want ik kon niet blijven met Andrès. Bert en mama gingen even naar huis om spullen te halen terwijl ik bij haar bleef. Ik had zo met haar te doen, nooit echt ziek geweest en nu lag ze daar met een infuus in haar arm en ze zag er echt ellendig uit.
Het stelde me wel enorm gerust dat mama bij haar was, daar voelt ze zich heel goed bij.
's Anderendaags viel bij haar het verdict: rotavirus. Ze zou pas weer naar huis mogen als ze goed eet en drinkt. Mama bleef bijna de hele dag bij haar en Bert en ik wisselde haar al eens af. Ze deed het vrij goed daar in het ziekenhuis, ze speelde er flink en zeurde niet zo veel. Tenslotte is het niet evident voor een actieve peuter om daar in een klein kamertje te zitten met een infuusje in je hand.
Elke dag was het spannend om te zien wat ze at en dronk. Zaterdagvoormiddag besliste de kinderarts dan dat ze naar huis mocht.
Eindelijk was ons gezinnetje weer compleet en konden we weer ons gewone leventje oppikken. Blij dat het hele gedoe voorbij was hoor! Hopelijk blijven we nu even gespaard van miserie.

Hier een paar fotootjes ervan:

Ziekenboeg

Effe een update hier. Ik heb niet altijd evenveel tijd. Met een actieve peuter en een hongerige baby kom ik amper aan vrije tijd toe.
Vandaag is kleine broer 2 maand oud. De tijd vliegt weer. Aan de ene kant vind ik dat jammer, maar aan de andere kant ook niet, want ik kijk er naar uit dat broer en zus samen zullen kunnen spelen.
Hoe gaat het hier nu?
Met mij met ups en downs. Ik heb mijn depressie wel aanvaard en krijg begeleiding, dus dat zie ik wel goed komen. Het zal alleen tijd en geduld vragen. De ene moment gaat het al beter als de andere.
Met de kindjes gaat het momenteel vrij goed. Dat is wel anders geweest. Woensdag 5 maart is Andrès opgenomen op pediatrie. Hij had al een paar dagen last van etterende oogjes en een verstopte neus. Die woensdag was zijn hoest niet meer normaal, het leek wel alsof hij erin bleef. Een afspraak gemaakt met de kinderarts en die besliste om hem 2 dagen in observatie te houden. Ik heb wel even moeten slikken, want ik zag het helemaal niet zitten om te blijven.
Ze gingen bloed trekken en urine controleren. Ok, wij naar pediatrie. Het begon daar al goed... blijkbaar heeft hij heel moeilijke adertjes om te prikken. Brullen dat mijn kleine ventje deed! Ocharme, ik had zo zin om er terug mee naar huis te gaan.
Ik was blij dat het gebeurd was. Dan naar de kamer, proberen hem eten te geven, maar dat deed hij al een dag niet meer goed. Hem in zijn bedje gelegd en dan ben ik even naar huis gereden om spullen te gaan halen en opvang voor Fleur te regelen.
Dan samen met de papa teruggereden. De kinderarts kwam met het verdict: RSV virus. Hij zou vocht bijkrijgen, meer konden ze voorlopig niet doen. In plaats van dat het beter ging met hem, verslechterde het alleen maar. Vrijdagavond is hij heel zwak geweest, toen zag hij heel erg af. Ze hebben dan zuurstof bijgegeven, aërosol gestart en antibiotica.
Zaterdagnamiddag is zijn toestand dan beginnen opklaren, maar eten ging nog steeds niet. Voor elke voeding kreeg hij aërosol, maar het ventje had er nog geen fut voor.
Uiteindelijk is hij zondagavond weer beginnen eten en tegen woensdag kon hij zonder extra vocht weer voldoende borstvoeding binnen krijgen om de dag door te komen.
's Middags mochten we dan eindelijk naar huis. Het waren bange dagen en nachten geweest!
Na dit avontuur besefte ik nog meer hoe kostbaar dat kleine ventje is en hoe zeer ik de mooie momenten moet koesteren.

Hij is er!!!

Ons kleine ventje is geboren! Op 22 januari 2008 mochten we Andrès verwelkomen. Een flinke baby van 3710gram en 49 cm klein.

Ondertussen is hij al 11 dagen oud en alles gaat goed met hem. Hij komt heel goed bij, hij zit nu op een gewicht van 4040 gram. Helemaal niet slecht.

Slapen doet hij ondertussen ook al goed. De eerste week nam hij de dag voor de nacht, met als gevolg dat we van de hele nacht geen oog dicht deden. Maar gelukkig heeft hij zich herpakt en slaapt hij nu toch minstens 2 à 3 uur aan 1 stuk door. Ook overdag heeft hij al een vrij goed ritme.

Met mama daarentegen gaat het iets minder goed. Ik heb last van de babyblues. genieten heb ik nog niet echt kunnen doen, ik sleep me gewoon door de dag. Ik sta op met een slecht gevoel en ga ermee slapen. Ik kan voor 't minste huilen en voel me niet goed in ons huis. ik zou het liefst van al de hele dag doorbrengen bij mijn ouders thuis, daar voel ik me zo 'veilig'. Ik heb een heel goede band met hen en zie hen heel graag. Ik ben blij dat zij er zijn wanneer ik ze nodig heb.
Ik hoop dat ik me toch snel weer beter voel, zodat ik kan beginnen genieten van ons gezinnetje, want nu maak ik het ons allemaal moeilijk.

Ik zal er enkele fotootjes bij zetten van onze kleine jongen.

Aftellen!!

Allereerst een heel gelukkig nieuwjaar voor iedereen! Ik wens iedereen een goede gezondheid, veel geluk en veel liefde in 2008!

Ik ben ondertussen serieus aan 't aftellen... Nog een dikke 2 weken en ik mag ons kleintje verwelkomen. Hopelijk moet ik niet te lang overtijd gaan, want ik ben het serieus beu. Mijn buik die overal en altijd in de weg zit, bij de minste inspanning een harde buik, 's nachts niet goed kunnen slapen, vaak wakker worden om naar toilet te gaan, al enkele dagen aanhoudende hoofdpijn,... moet ik nog verder gaan? :-)
Maar 't is allemaal voor een goed doel he. Ik krijg er iets ongelooflijks voor in de plaats. Een 2e klein wondertje!

Ik word er heel ongeduldig van. Ik kan amper wachten om ons kleintje te zien.
Geduld is een schone deugd, maar ik heb het niet.

Wordt hopelijk snel vervolgd!