Het vervolg

Met dat ene verhaal is het nog niet gedaan jammer genoeg.
Grote zus was heel blij dat haar broertje eindelijk weer thuis was! Maar zelf was ze ook niet echt zoals het moet zijn. Van zondagavond al had ze amper gegeten en gedronken. Ze moest af en toe overgeven en was heel zwakjes. Echt niet van haar gewoonte!
Woensdagavond kreeg ze dan diarree en met momenten huilde ze dat ze ergens pijn had, maar we wisten niet waar. Ze zat bij mijn mama op schoot en opeens voelde die dat haar broek nat werd, De diarree liep gewoon door haar broek. We zijn haar dan gaan omkleden en zijn vertrokken naar spoedgevallen.
Daar werd ze onderzocht en werd beslist om haar een nacht daar te houden. Allé hup, 't circus kon weer beginnen. En dan kregen we nog eens hetzelfde kamertje als dat van Andrès ook...
Mijn mama zou bij haar blijven slapen, want ik kon niet blijven met Andrès. Bert en mama gingen even naar huis om spullen te halen terwijl ik bij haar bleef. Ik had zo met haar te doen, nooit echt ziek geweest en nu lag ze daar met een infuus in haar arm en ze zag er echt ellendig uit.
Het stelde me wel enorm gerust dat mama bij haar was, daar voelt ze zich heel goed bij.
's Anderendaags viel bij haar het verdict: rotavirus. Ze zou pas weer naar huis mogen als ze goed eet en drinkt. Mama bleef bijna de hele dag bij haar en Bert en ik wisselde haar al eens af. Ze deed het vrij goed daar in het ziekenhuis, ze speelde er flink en zeurde niet zo veel. Tenslotte is het niet evident voor een actieve peuter om daar in een klein kamertje te zitten met een infuusje in je hand.
Elke dag was het spannend om te zien wat ze at en dronk. Zaterdagvoormiddag besliste de kinderarts dan dat ze naar huis mocht.
Eindelijk was ons gezinnetje weer compleet en konden we weer ons gewone leventje oppikken. Blij dat het hele gedoe voorbij was hoor! Hopelijk blijven we nu even gespaard van miserie.