Ziekenboeg

Effe een update hier. Ik heb niet altijd evenveel tijd. Met een actieve peuter en een hongerige baby kom ik amper aan vrije tijd toe.
Vandaag is kleine broer 2 maand oud. De tijd vliegt weer. Aan de ene kant vind ik dat jammer, maar aan de andere kant ook niet, want ik kijk er naar uit dat broer en zus samen zullen kunnen spelen.
Hoe gaat het hier nu?
Met mij met ups en downs. Ik heb mijn depressie wel aanvaard en krijg begeleiding, dus dat zie ik wel goed komen. Het zal alleen tijd en geduld vragen. De ene moment gaat het al beter als de andere.
Met de kindjes gaat het momenteel vrij goed. Dat is wel anders geweest. Woensdag 5 maart is Andrès opgenomen op pediatrie. Hij had al een paar dagen last van etterende oogjes en een verstopte neus. Die woensdag was zijn hoest niet meer normaal, het leek wel alsof hij erin bleef. Een afspraak gemaakt met de kinderarts en die besliste om hem 2 dagen in observatie te houden. Ik heb wel even moeten slikken, want ik zag het helemaal niet zitten om te blijven.
Ze gingen bloed trekken en urine controleren. Ok, wij naar pediatrie. Het begon daar al goed... blijkbaar heeft hij heel moeilijke adertjes om te prikken. Brullen dat mijn kleine ventje deed! Ocharme, ik had zo zin om er terug mee naar huis te gaan.
Ik was blij dat het gebeurd was. Dan naar de kamer, proberen hem eten te geven, maar dat deed hij al een dag niet meer goed. Hem in zijn bedje gelegd en dan ben ik even naar huis gereden om spullen te gaan halen en opvang voor Fleur te regelen.
Dan samen met de papa teruggereden. De kinderarts kwam met het verdict: RSV virus. Hij zou vocht bijkrijgen, meer konden ze voorlopig niet doen. In plaats van dat het beter ging met hem, verslechterde het alleen maar. Vrijdagavond is hij heel zwak geweest, toen zag hij heel erg af. Ze hebben dan zuurstof bijgegeven, aërosol gestart en antibiotica.
Zaterdagnamiddag is zijn toestand dan beginnen opklaren, maar eten ging nog steeds niet. Voor elke voeding kreeg hij aërosol, maar het ventje had er nog geen fut voor.
Uiteindelijk is hij zondagavond weer beginnen eten en tegen woensdag kon hij zonder extra vocht weer voldoende borstvoeding binnen krijgen om de dag door te komen.
's Middags mochten we dan eindelijk naar huis. Het waren bange dagen en nachten geweest!
Na dit avontuur besefte ik nog meer hoe kostbaar dat kleine ventje is en hoe zeer ik de mooie momenten moet koesteren.