En nu...

Sinds zaterdag zijn we dus weer met ons 4tjes thuis. Was wel terug effe wennen. Eerst kleine broer een weekje daar, dan grote zus enkele dagen...
Maar ze waren beiden wel weer gezond en dat is het voornaamste. Grote zus is weer helemaal de oude, ze eet en drinkt weer goed, zelfs meer dan daarvoor. Ook slapen gaat weer vlotjes!
Kleine broer heeft iets meer moeite om terug een ritme te vinden. Hij wil voortdurend eten en doet echt hazeslaapjes (als hij ze al doet). Heel vermoeiend! Ik hoop dat het maar een sprongetje is en dat het snel weer betert!
Hij is wel erg veranderd. Hij lacht veel en brabbelt vaak. Heel grappig en vooral wanneer grote zus er op reageert. Schattig om die 2 bezig te horen en te zien.

Maar na de kindjes is nu ook de papa ziek. Ik heb ook een dag of 3 een beetje last gehad van buikpijn en diarree en nu de papa dus. Hij heeft het goed te pakken. En een man die ziek is...jaja erger dan 2 kindjes bijeen. Duimen dus dat hij snel genezen is!!

Het vervolg

Met dat ene verhaal is het nog niet gedaan jammer genoeg.
Grote zus was heel blij dat haar broertje eindelijk weer thuis was! Maar zelf was ze ook niet echt zoals het moet zijn. Van zondagavond al had ze amper gegeten en gedronken. Ze moest af en toe overgeven en was heel zwakjes. Echt niet van haar gewoonte!
Woensdagavond kreeg ze dan diarree en met momenten huilde ze dat ze ergens pijn had, maar we wisten niet waar. Ze zat bij mijn mama op schoot en opeens voelde die dat haar broek nat werd, De diarree liep gewoon door haar broek. We zijn haar dan gaan omkleden en zijn vertrokken naar spoedgevallen.
Daar werd ze onderzocht en werd beslist om haar een nacht daar te houden. Allé hup, 't circus kon weer beginnen. En dan kregen we nog eens hetzelfde kamertje als dat van Andrès ook...
Mijn mama zou bij haar blijven slapen, want ik kon niet blijven met Andrès. Bert en mama gingen even naar huis om spullen te halen terwijl ik bij haar bleef. Ik had zo met haar te doen, nooit echt ziek geweest en nu lag ze daar met een infuus in haar arm en ze zag er echt ellendig uit.
Het stelde me wel enorm gerust dat mama bij haar was, daar voelt ze zich heel goed bij.
's Anderendaags viel bij haar het verdict: rotavirus. Ze zou pas weer naar huis mogen als ze goed eet en drinkt. Mama bleef bijna de hele dag bij haar en Bert en ik wisselde haar al eens af. Ze deed het vrij goed daar in het ziekenhuis, ze speelde er flink en zeurde niet zo veel. Tenslotte is het niet evident voor een actieve peuter om daar in een klein kamertje te zitten met een infuusje in je hand.
Elke dag was het spannend om te zien wat ze at en dronk. Zaterdagvoormiddag besliste de kinderarts dan dat ze naar huis mocht.
Eindelijk was ons gezinnetje weer compleet en konden we weer ons gewone leventje oppikken. Blij dat het hele gedoe voorbij was hoor! Hopelijk blijven we nu even gespaard van miserie.

Hier een paar fotootjes ervan:

Ziekenboeg

Effe een update hier. Ik heb niet altijd evenveel tijd. Met een actieve peuter en een hongerige baby kom ik amper aan vrije tijd toe.
Vandaag is kleine broer 2 maand oud. De tijd vliegt weer. Aan de ene kant vind ik dat jammer, maar aan de andere kant ook niet, want ik kijk er naar uit dat broer en zus samen zullen kunnen spelen.
Hoe gaat het hier nu?
Met mij met ups en downs. Ik heb mijn depressie wel aanvaard en krijg begeleiding, dus dat zie ik wel goed komen. Het zal alleen tijd en geduld vragen. De ene moment gaat het al beter als de andere.
Met de kindjes gaat het momenteel vrij goed. Dat is wel anders geweest. Woensdag 5 maart is Andrès opgenomen op pediatrie. Hij had al een paar dagen last van etterende oogjes en een verstopte neus. Die woensdag was zijn hoest niet meer normaal, het leek wel alsof hij erin bleef. Een afspraak gemaakt met de kinderarts en die besliste om hem 2 dagen in observatie te houden. Ik heb wel even moeten slikken, want ik zag het helemaal niet zitten om te blijven.
Ze gingen bloed trekken en urine controleren. Ok, wij naar pediatrie. Het begon daar al goed... blijkbaar heeft hij heel moeilijke adertjes om te prikken. Brullen dat mijn kleine ventje deed! Ocharme, ik had zo zin om er terug mee naar huis te gaan.
Ik was blij dat het gebeurd was. Dan naar de kamer, proberen hem eten te geven, maar dat deed hij al een dag niet meer goed. Hem in zijn bedje gelegd en dan ben ik even naar huis gereden om spullen te gaan halen en opvang voor Fleur te regelen.
Dan samen met de papa teruggereden. De kinderarts kwam met het verdict: RSV virus. Hij zou vocht bijkrijgen, meer konden ze voorlopig niet doen. In plaats van dat het beter ging met hem, verslechterde het alleen maar. Vrijdagavond is hij heel zwak geweest, toen zag hij heel erg af. Ze hebben dan zuurstof bijgegeven, aërosol gestart en antibiotica.
Zaterdagnamiddag is zijn toestand dan beginnen opklaren, maar eten ging nog steeds niet. Voor elke voeding kreeg hij aërosol, maar het ventje had er nog geen fut voor.
Uiteindelijk is hij zondagavond weer beginnen eten en tegen woensdag kon hij zonder extra vocht weer voldoende borstvoeding binnen krijgen om de dag door te komen.
's Middags mochten we dan eindelijk naar huis. Het waren bange dagen en nachten geweest!
Na dit avontuur besefte ik nog meer hoe kostbaar dat kleine ventje is en hoe zeer ik de mooie momenten moet koesteren.